Rudolf Gundlach /1898 - 1957/
Urodzony w Łodzi, tam też uczęszczał do szkół średnich by w roku 1910 wstąpić na Wydział Mechaniczny na Politechnice Ryskiej. Tegoż roku został przyjęty do Welecji, której członkiem był jego starszy brat, Zygmunt. Wobec ewakuacji Politechniki do Moskwy tam kontynuował studia do chwili powołania do wojska, co nastąpiło w 1916 roku. Po wybuchu rewolucji 1917 roku zaciągnął się do formacji polskich w Bobrujsku (Korpus gen. Dowbór-Muśnickiego), po rozwiązaniu którego przekradł się do Polski i walczył w wojnie 1919-1920. Po jej ukończeniu, jako wojskowy służby czynnej, odkomenderowany dla ukończenia studiów na Politechnikę Warszawską zrobił dyplom inżyniera mechanika w roku 1925.
Powróciwszy do czynnej służby wojskowej został w randze podpułkownika mianowany Komendantem Biura Badań Broni Pancernej. Opracował peryskop do czołgów; wszystkie polskie czołgi były w nie zaopatrzone. Patent nań nabyła Wielka Brytania i zastosowała w swej armii.
W roku 1939 przedostał się do Francji i tam pozostawał przez cały czas wojny. Po wojnie uzyskał z tytułu sprzedaży patentu wysokie wynagrodzenie, co pozwoliło na kupno fermy we Francji, w której osiadł na stałe. Zmarł we Francji 4 XII 1957.
Praca fuksowska Ignacego Bojaryna poświęcona filistrowi Gundlachowi