&Viribus Unitis Suum Cuique &

aktualnosci

29 cze 2020

Zakończenie semestru Epidemia COVID-19 odebrała nam piękny semestr letni. Niestety nasza działalność od marca sprowadzała się do spotkań online, w czasie których odbyły się trzy wykłady fuksowskie: "Historia boksu" Wiktora Sa... »

3 maj 2020

229. rocznica Ustawy Rządowej z 3. maja Dziś świętujemy rocznicę uchwalenia Konstytucji 3. maja - przełomowego aktu w historii Polski i fundamentu jej nowożytnej państwowości, jednego z pierwszych tego typu dokumentów na świecie. Z ... »

5 mar 2020

Wykład otwarty poświęcony typografii Tym razem Welecja postanowiła poczytać między wierszami i odkryć całe ukryte pośród nich piękno, otwierając się przy tym na tłumnie przybywających gości - ledwie się pomieściliśmy! Nas... »

aktualnosci

Podstawą Welecji jest dewiza Viribus Unitis Suum Cuique - co w języku polskim znaczy wspólnymi siłami każdemu co mu się należy. Zwłaszcza drugi człon naszej maksymy ma istotne znaczenie. Wywodzimy zeń zasadę tolerancji i szacunku dla wszystkich poglądów i punktów widzenia.

aktualnosci

Leon Marek Suzin /1901-1976/

 

Wnuk filarety Adama Suzina, urodził się w Warszawie. Wcześnie osierocony już jako uczeń gimnazjum zarobkował korepetycjami na utrzymanie rodziny i własną naukę; mimo to znajdował czas by uczyć się rysunku w szkole im. W. Gersona. Jako uczeń brał udział w rozbrajaniu Niemców. Egzamin maturalny w gimnazjum im. T. Czackiego zdał w 1919 roku i rozpoczął studia architektury w Politechnice Warszawskiej. W wojnie obronnej 1920 roku brał udział jako podchorąży broni pancernej, przeszedłszy odpowiednie przeszkolenie. Po demobilizacji powrócił do studiów przyjęty został do Welecji, wprowadzony przez kolegów z wydziału (T. Gronowski, J. Mucharski, B. Pniewski). Dyplom zrobił w 1928 roku i rozpoczął równolegle pracę twórczą i pedagogiczną jako starszy asystent na Politechnice i wykładowca w Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych. W roku 1931 został powołany na wykładowcę w Katedrze Geometrii Wykreślnej i Perspektywy w Politechnice, zajęcia te prowadził do 1953 roku (w okresie okupacji - tajnie). Jego praca doktorska (promotor prof L. Wolfke) spłonęła w 1944r. Pracując twórczo stawał do wielu konkursów, w których przyznano mu 3 nagrody I stopnia (szpitale w Bydgoszczy i Łodzi oraz Dom Żołnierza w Brześciu n/Bugiem) i szereg niższego.

 

W kampanii 1939 roku wyróżnił się odwagą w bitwie nad Bzurą i został odznaczony Krzyżem Walecznych. Wzięty do niewoli był jeńcem "Oflagów": Itzehoe, Sandbostel, Lubeka i Woldenberg.

 

Po oswobodzeniu, od 1945 roku pracował nad odbudową stolicy w BOS i Miastoprojektach. Usunięty z politechniki (wraz z grupą profesorów) od wykładów w 1953 roku, po "rehabilitacji" w 1956 ograniczył działalność dydaktyczną do Państwowej Szkoły Architektonicznej im. St. Noakowskiego. W pracy naukowej interesował się specjalnie metodą fotogrametryczną i stosował ją przy odtwarzaniu warszawskich zabytków architektury i rzeźby, m.in. do rekonstrukcji uszkodzonych fragmentów pomnika Chopina w Warszawie. Opatentował i skierował do produkcji "Trójkąt do wykrywania i projektowania złotych podziałów". Wydał kilka książkowych opracowań z zakresu perspektywy oraz drukował szereg opracowań w "Biuletynie Technicznym", poradniku dla projektantów i studentów.

 

Odznaczony był Krzyżem Oficerskim O.O.P., Medalem X - lecia PRL oraz Złotą Odznaką Zw. Zaw. Pracowników Budowlanych.